Norma EN 397 Przemysłowe hełmy ochronne

Dobór i użytkowanie hełmów ochronnych

Norma PN-EN 397 stawia wiele wymagań dotyczących określonych cech przemysłowych hełmów ochronnych:

- materiałów użytych do produkcji,
- parametrów konstrukcyjnych,
- odporności na przebicie,
- działanie płomienia,
- stopnia amortyzacji.

Hełmy specjalnego zastosowania muszą spełniać dodatkowo wymagania związane z odpornością na boczne zgniatanie, na działanie odprysków stopionego metalu, właściwości elektroizolacyjne.

Decydując się na określony hełm należy wziąć pod uwagę następujące czynniki:

a) zakres regulacji długości pasa głównego oraz wysokości noszenia przy uwzględnieniu konkretnych wymiarów głowy użytkownika;

b) zakres temperatur występujących na danym stanowisku pracy, który warunkuje przynależność hełmów do jednej z 4 kategorii:

- podstawowa - zakres temperatur: od -10°C do +50°C, brak szczególnego oznakowania hełmu;
- do stosowania w niskich temperaturach - zakres temperatur: od -20°C, z oznaczeniem na hełmie: „-20°C”;
- do stosowania w bardzo niskich temperaturach - zakres temperatur: od -30°C, z oznaczeniem na hełmie: „-30°C”;
- do stosowania w bardzo wysokich temperaturach - zakres temperatur: do +150°C, z oznaczeniem na hełmie: „+150°C”.

c) inne czynniki niebezpieczne dla pracownika

- odpryski stopionego metalu, napięcie elektryczne itd.

Podstawowe zasady doboru hełmów ochronnych:

- Jeśli praca związana jest z dużym wysiłkiem fizycznym lub odbywa się w wysokich temperaturach, należy wówczas wybrać hełm posiadający otwory wentylacyjne.
- Jeśli praca wymaga pochylania się pracownika, co stwarza ryzyko spadania hełmu z głowy, należy wybrać hełm z paskiem podbródkowym lub tak ukształtowanym pasem głównym, by dobrze obejmował część potyliczną głowy.
- Jeśli praca grozi kontaktem z elementami będącymi pod napięciem, należy stosować hełmy o odpowiednich właściwościach elektroizolacyjnych z oznakowaniem „440V AC”.
- Jeśli praca odbywa się przy narażeniu na odpryski stopionego metalu, należy używać hełmów odpornych na takie czynniki z oznaczeniem „MM”.
- Jeśli pracownik narażony jest na boczne zgniecenie głowy, trzeba wybrać hełm o podwyższonej odporności z oznakowaniem „LD”.
- Jeśli praca wymaga stosowania innych ochron indywidualnych, np. osłon twarzy i nauszników przeciwhałasowych, należy dobrać hełmy posiadające odpowiednie otwory umożliwiające zamocowanie ochron.
- Jeśli na stanowisku pracy istnieje zagrożenie wybuchem, należy dobrać hełm o właściwościach antyelektrostatycznych.
- Jeśli podczas pracy mogą pojawić się inne czynniki mające wpływ na obniżenie lub utratę właściwości ochronnych hełmów (np. silne substancje chemiczne), przy doborze właściwego hełmu należy te czynniki uwzględnić.

Prawidłowe użytkowanie hełmów ochronnych warunkuje możliwie najwyższe bezpieczeństwo pracownika. Podstawowymi warunkami zachowania właściwości ochronnych hełmów są niżej wymienione zasady:

- Hełm powinien być dopasowany do głowy użytkownika poprzez odpowiednią regulację pasa głównego, wysokości noszenia oraz paska podbródkowego.
- Hełm należy wycofać z użytkowania w wypadku jego widocznego uszkodzenia lub silnego uderzenia.
- Hełmu nie należy stosować po upływie terminu jego użytkowania, określonego przez producenta.
- Hełmy należy przechowywać i konserwować zgodnie z instrukcją przechowywania i konserwacji producenta.
- Nie wolno samemu wykonywać zmian w konstrukcji hełmu.

Okresy użytkowania

Ponieważ hełmy wykonane są z tworzyw sztucznych, trwałość ich wynosi co najmniej 3 lata od daty produkcji bez zmiany właściwości ochronnych. Hełmy wykonane z tworzywa ABS mają przedłużoną żywotność. Należy też pamiętać, że ekstremalna ekspozycja na promieniowanie słoneczne czy działanie silnych chemikaliów może skrócić czas użytkowania hełmów.